Бидний оюун санаа бидэнд захирагддаггүй нь нэг талаараа өнөөдрөөсөө аз жаргалыг мэдэрч амьдрахад саад болдог гэдэгтэй санал нийлэх үү? Чи л лав хүүхдээ цэцэрлэгт нь хүргэх гээд, машинтай түгжрээд явж байхдаа толгойн дотроо өнөөдрийн ажлын төлөвлөгөө, тавих ёстой presentation, дараа долоо хоногийн чухал ажил зэргээ бүгдийг нь “холион бантан” хутгачихсан бодож явдаг байх. Эсвэл ээж дээрээ хааяахан нэг очдог мөртлөө, тэгэж очихдоо хүртэл дотроо ирээдүй, болон өнгөрсний тухай хязгааргүй олон бодлууд дундаа төөрч, хамгийн эрхэм хүнтэйгээ өнгөрүүлэх цаг хугацаагаа утга учиргүй зүйлд зарцуулж байгаагаа анзаардаггүй. Өнөөдрөөрөө амьдрана гэж юуг хэлдэг вэ? Чухамдаа, тэр л мөчид бүх анхаарлаа хандуулахыг